زندگي نامه سهراب سپهري

شاعر و نقاش معاصر در سال 1307 در كاسان به دنيا آمد.
او از كودكي از روحيهاي با نشاط و سرشار از رنگ و نور بر خوردار بود 
و در سايه تلاش مادري فرهيخته
با آثار ادبي ايران و جهان آشنا شد.چند ماه قبل از كودتاي 28 مرداد 1332 
دوره نقاشي دانشكده هنر هاي زيبا را به پايان رساند .
علاقه به شعر و نقاشي در او به موازات هم پيش مي رفت،طوري كه همزمان با
 چاپ كتاب هاي شعرش،در نمايشگاه هاي نقاشي متعددي هم شركت مي كرد
و گاه در همين نمايشگاه ها شب شعر ترتيب مي داد.

تخيل آزاد و نوعي سورئاليسم و جستجوي نا متعارف معاني اشيا و مفاهيم 
به شكلي شاعرانه و آميخته با خيال پردازي از مشخصه هاي آشكار شعر سپهري است.

سهراب سفر هاي متعددي به شرق و غرب جهان كردو رم آتن،پاريس،قاهره،
تاج محل،آگره و توكيو از جمله مكان هايي بودند كه ديد و
 در روحيه اش تاثير تعيين كننده گذاشت.

سفر براي سهراب بيشتر نوعي سير و سلوك دروني بود تا جهانگردي.
قبل از سفر به هند و ژاپن،انديشه بودايي را مي شناخت،اما اين سفر 
علاقه او را به اين فلسفه عميق تر كرد و به هنر او حالتي عارفانه و پارسايانه بخشيد.
او براي آموختن حكاكي روي چوب به ژاپن رفته بود،
ليكن پس از آن اشعار او حال و هواي "هايكو"را يافتند.

سهراب   در اوايل دهه1330 به عنوان نقاشي نور پرداز به شهرت رسيد.
نخستين مجموعه شعر او به نام مرگ رنگ در سال 1330 چاپ شد.
زندگي خواب ها را در در سال 1332 و آوار آفتاب و شرق اندوه را 
در سال 1340 منتشر كرد.مجموعه  هاي بعدي  صداي پاي آب، مسافر،حجم سبز 
در سال 1346 منتشر شدند.مجموعه كتاب هاي سهراب همراه 
با كتاب ما هيچ ما نگاه در سال 1356 در مجموعه اي به نام هشت كتاب چاپ شدند.

شعر سهراب ابتدا با انتقاد  رو به رو شد و بسياري از شعراي معاصرش ، 
شعر او را بي مسئو ليت و رويگردان از جامعه معرفي كردند، 
ولي سهراب با آرامش ويژه خود و دور از جار و جنجال به كار خود ادامه داد 
و آثار بديعي از خود باقي گذاشت.

برترين ويژگي شعر سهراب،غناي آن از نظر جوهر شعري است.
شعر او از قيد وزن عروضي و رديف و قافيه رهاست،ولي آهنگي دارد 
كه شعر اورا از بقيه كاملا مشخص مي كند.
پيوند كلمات و همنشيني تصوير ها در كار هاي او بديع و قابل لمس هستند.

سپهري در ميان انبوه شاعران نيمايي پيش از انقلاب كه پيوسته 
هياهويي بر پا مي كردند،موجودي استثنايي بود كه از 
همه جنجال هاي روشنفكرانه و غرب گرايانه خود را كنار كشيد
و با وارستگي خاصي به استعداد ها و توانايي هاي خود تكيه كرد.

سپهري در ارديبهشت سال 1359 در اثر ابتلا به بيماري سرطان خون در گذشت...